خانواده

همرا ه  با چهار سال شدنت  بابا امير هم درسش تموم  شد و براي هميشه اومد پيشمون و تو بعداز چهار سال  زندگي كردن معني خانواده  را فهميدي

توي اين چهار سال كه به چشم  بهم زدني گذشت وجود پر مهر تو مرا سر پا نگه داشت و اجازه داد كه  با انگيزه دو صد چندان صبوري كنم

دخترم نازم ميدانم كه خلا وجود بابا  براي تو هم سخت  گذشت ولي محبتهاي بي دريغ بابا حسن و مامان زهره و دايي بهزاد و  خاله مينا در درجه اول و كمكهاي بابا حسين و مامان  صديق در درجه دوم  باعث شد كه من و تو زياد سخت نگذره

يادم  به 22  بهمن 1388 افتاد كه كه  يك ماه و نيم  بيشتر نداشتي كه  بابا امير  ساعت 4 نيمه شب رفت  به سمت درس و دانشگاه و اون شب چقدر هم بابا گريه كرد و هم من

خيييييييييييييييييييييلي برام سخت بود

اما الان بعداز چهار سال بابا برگشته و تو هم معني خانواده را مي فهمي و اين را چند بار تكرار كردي

من  بابا اميرم     مامان مژگانم

با اينكه چهار سال از شب تا صبح خونه بابا حسن بودي ولي الان حاضر نيستي  يه دقيقه بدون ما اونجا باشي

وفقط ميگي

من و    بابا اميرم          و مامان مژگانم

 بابا امير خسته نباشي خوش اومدي