فوت ناگهانی مامانی

                                                                            ​​​​​​

روز 12 اردیبهشت ماه سال 97مصادف  با نیمه شعبان عصر ساعت 2.30 بعد اظهر با کوله باری از خوبیها و خاطرات رخت سفر بر بستی و دنیا  را با همه بدیها و خوبیها بدروذ گفتی .

مادر بزرگ (مامانی ) دوران کودکی و جوانی بعد 93 سال عمر از خدا و بعد از امید  به زندگی بالای که داشت رفت  رفت  رفت برای همیشه ......

روحت  شاد عزیزم 

شعر مامانی برای دخترهای من میخوند 

دختر دارم انار و به 

خیمه  زده کنار ده 

اسب سفید تو گندم ااا

کوری چشم مردما 

کمند شعر  را حفظ بود ....

یادت گرامی و  روحت  شاد

مامانی یک دنیا تجربه  از  زندگی بود از خوشی و بدی های زندگی از بلندی ها و کاستی ها 

عاشق آموختن  بود 

توی سن 70 سالگی سواد  دار شد و در کنارش حروف انگلیسی  یاد گرفت و به ما نشون داد اگر بخواهی میشود 

نقاشی میکشید و کتاب و روزنامه و متنهای تلویزیون را می خواند ....

کتابچه شعر بود ....

همیشه میگفت : اگر من پدر و مادر پولداری داشتم و  شرایط مساعد بود عاشق علم بودم و پروفسور میشدم 

با سیاست و با جذبه بود