روزهای سختی ،که انشالله به خوشی تموم میشود

هیچ وقت دلم نمی خواست توی صفحه وبلاگتون از ناراحتی های زندگی بنویسیم .ولی این دفعه مینویسم که تجربه باشه برای آینده و اینکه بتونید چطور باید با سختیها هم اشنا بشید و پشت سر بگزرونید .

سال 98 ،مخصوصا از نیمه دوم تقریبا همه روزهاش استرس بود . گرونی ها و جنگ های خیابانی . اعتراض مردم برای بنزین و سقوط هواپیما و شهادت قاسم سلیمانی و الودگی هوا .....

و الان که ماه اخر سال را سپری میکنیم برعکس همیشه هیچ شادی تو صورت مردم نیست ،همه نگران مسئله جدید ویروس کرونا هستند. بقدری بازار شایعات زیاد که مردم  سردرگم هستن . خنده روی چهره ها خشک شده و شور و نشاط شب عید خبری نیست خیابون خالی و مغازه ها خالی تر ا خیابونها . هیچ انگیزه جز امید بخدا در دل مردم نیست و همگی دست به دعا هستیم تا این روزهای سخت بگذره 

بچه ها تو خونه ها زندونی و از شور و هیجان دم عید و مدرسه هم برای اونا خبری نیست ، بصورت انلاین تکالیف دارن و دلشون پر زده برای صدای زنگ مدرسه 

خوش بحال خودمون که بچگی این روزها را ندیدیم 

دلم برای بچه های سرزمینم خون 😢